Choroba
Zespół leniwego oka inna nazwa ambliopia funkcjonalne odwracalne pogorszenie widzenia w jednym lub obu oczach.
Przyczyną patologii są najczęściej zaburzenia czynnościowe analizatora wzrokowego, których nie można skorygować za pomocą okularów lub soczewek kontaktowych. Chorobę może wywołać zez, nieskorygowana wada refrakcji, wrodzona zaćma itp.
Zespół leniwego oka może pojawić się w każdym wieku, ale najczęściej rozpoznaje się go u dzieci w wieku 6-8 lat. Przebiega bezobjawowo, może objawiać się jedynie pogorszeniem widzenia. Dlatego ważne jest, aby regularnie przeprowadzać badanie wzroku , zwłaszcza w dzieciństwie, w celu kontroli i szybkiego wykrywania chorób okulistycznych.
Dzieci z ambliopią posiadają zazwyczaj dobrze wykształcony wzrok w jednym oku i niedowidzenie w drugim.
Ambliopia to stan, w którym wczesne widzenie w jednym lub obu oczach jest niewystarczająco rozwinięte, bardzo zniekształcone i ograniczone informacje docierają do mózgu z oczu, więc nawet w okularach ostrość widzenia pozostaje zredukowany.
Zespół leniwego oka u dzieci jest częstą przyczyną trwałego upośledzenia wzroku, które nieleczone może stać się nieodwracalne. Ambliopia nie jest chorobą niezależną, występuje z wieloma problemami okulistycznymi. Często ambliopia nie jest rozpoznawana na czas, ponieważ dziecko widzi dobrze jednym okiem.
Zespół leniwego oka objawy
Nie zawsze możliwe jest szybkie wykrycie oznak niedowidzenia, ponieważ przy słabym stopniu choroby nie ma obrazu klinicznego i tylko wykwalifikowany specjalista może podejrzewać obecność naruszeń.
Ambliopia objawy są następujące:
-
Pogorszenie widzenia w jednym lub obu oczach, którego nie można skorygować okularami;
-
Percepcja wzrokowa obiektów, ich cechy przestrzenne (rozmiar, położenie obiektów względem siebie) są zaburzone;
-
Nasilają się objawy zeza (jeśli występują), czyli asymetryczne położenie rogówek względem wewnętrznych kącików i zewnętrznych krawędzi powieki staje się bardziej zauważalne;
-
Dziecko nie przyswaja dobrze informacji wizualnych.
Zespół leniwego oka rozpoznanie
Aby zdiagnozować niedowidzenie, należy skontaktować się z wyspecjalizowanymi ośrodkami i przeprowadzić następujące badania:
-
Określenie ostrości wzroku według tabeli;
-
Refraktometria bez cykloplegii (rozszerzenie źrenic) i po niej;
-
Skiaskopia ze specjalnym lusterkiem;
-
Badanie dna oka za pomocą oftalmoskopii bezpośredniej i odwrotnej;
Należy również wykluczyć inne trudne do zdiagnozowania przyczyny utraty wzroku. Aby to zrobić, wykonaj:
-
Optyczna koherentna tomografia siatkówki (OCT);
-
Badanie elektrofizjologiczne (EPS);
-
Diagnostyka stanu aparatu okoruchowego, w tym wykrywanie mikrozeza;
-
Inne badania niezbędne do wykluczenia organicznej patologii oka.
Zespół leniwego oka leczenie
Na wybór leczenia niedowidzenia będzie miała wpływ przyczyna jego rozwoju, natomiast ogólnym celem terapii jest aktywacja „leniwego” oka. Główne sposoby na wyeliminowanie niedowidzenia : dobór odpowiedniej korekcji wzroku optycznego, zastosowanie okluzji, leczenie pleoptyczne i ich połączenie.
Korekcja optyczna
Jeśli niedowidzeniu towarzyszy krótkowzroczność, nadwzroczność lub astygmatyzm , korekcja okularowa lub kontaktowa jest koniecznością. Pozwala na prawidłowe skupienie promieni na siatkówce , stymulując tym samym samodzielną pracę „leniwego oka”.
Okluzje
W przypadku prawie wszystkich rodzajów niedowidzenia terapia obejmuje zastosowanie okludera - plastra z tworzywa sztucznego, gumy lub tkaniny. Jest w stanie na stałe lub tymczasowo wyłączyć zdrowe oko z procesu widzenia. W ten sposób okluzja prowokuje „leniwe” oko do cięższej pracy.
Leczenie sprzętowe (pleoptyczne)
Aby poprawić ostrość wzroku, siatkówka „leniwego oka” oka jest stymulowana za pomocą specjalnych urządzeń lub programów komputerowych.
Katalog chorób