Choroba
Agorafobia to grupa fobii związanych z unikaniem np. otwartych przestrzeni, dużego tłumu, transportu publicznego, lęku przed wyjściem z domu. Zaburzenia lękowe nakładają ograniczenia na zachowanie i życie, pogarszają stan psychoemocjonalny osoby (często towarzyszą im objawy o charakterze depresyjnym, objawy obsesji i inne fobie społeczne).
Z reguły agorafobia rozwija się na tle ataków paniki. Ataki, a następnie lęk przed nimi, zmuszają osobę do unikania określonych miejsc i sytuacji, w których się pojawiają. Osoba chora na agorafobię unika takich sytuacji lub toleruje, ale ma znaczące poczucie niepokoju. Około 30 do 50% osób z agorafobią ma również zespół lęku napadowego.
Tak naprawdę agorafobia nie jest lękiem przed samą otwartą przestrzenią czy tłumem ludzi, ale lękiem przed wejściem w sytuację, w której nic od Ciebie nie zależy, poczuciem absolutnej bezradności i beznadziejności swojej sytuacji. Nie tylko bezpośrednia obecność w takich miejscach przeraża, ale nawet sama myśl o możliwości znalezienia się w takiej sytuacji wywołuje atak paniki.
Agorafobia najczęściej zaczyna się między 20 a 30 rokiem życia. Według statystyk na to zaburzenie psychiczne podatnych jest dwukrotnie więcej mężczyzn.
Należy mieć świadomość, że agorafobia nie wpływa na zdolności intelektualne i zdrowie fizyczne osoby w jej normalnym stanie.
Przyczyny agorafobii
Konkretne przyczyny agorafobii są prawie niemożliwe do ustalenia. Naukowcy, którzy badają ten problem od wielu lat, nie mogą dojść do konsensusu. Ale istnieje wiele czynników, które mogą wywołać manifestację agorafobii:
-
Każda trudna sytuacja psychologiczna, w której człowiek znajduje się poza domem (bójka po pijanemu, wypadek samochodowy, akt terrorystyczny) tworzy fałszywy stereotyp, że przebywanie poza domem zagraża życiu;
-
Różne psychologiczne zaburzenia osobowości, takie jak fobia społeczna, ataki paniki, zespół lęku napadowego;
-
Problemy z orientacją w przestrzeni, gdy w tłumie lub na otwartej przestrzeni człowiek traci orientację i zaczyna odczuwać strach;
-
Bogata i niekontrolowana wyobraźnia, zwiększona emocjonalność, społeczna wrażliwość.
Uważa się, że agorafobię może powodować połączenie czynników fizycznych i psychologicznych.
Objawy agorafobii
-
Niekontrolowana panika trwająca 10 minut lub dłużej;
-
Kołatanie serca, oddychanie, puls;
-
Utrata kontroli nad własnymi działaniami;
-
Nadmierne pocenie się, niekontrolowane drżenie;
-
Ostry przypływ adrenaliny do krwi;
-
Nudności, wymioty, biegunka;
-
Zawroty głowy, dzwonienie w uszach, zawroty głowy;
-
Niezmotywowany strach przed śmiercią.
Leczenie agorafobii
Leczenie agorafobii odbywa się za pomocą dwóch głównych metod, stosowanych głównie w połączeniu:
-
Leki specjalne (uspokajające i przeciwdepresyjne);
-
Niektóre rodzaje psychoterapii (w tym hipnoza).
Po zwróceniu się na czas o pomoc wykwalifikowanego specjalisty, musisz uzbroić się w cierpliwość i dokładnie przestrzegać wszystkich jego zaleceń. Proces gojenia jest dość długi, ale uzyskany wynik jest wart poświęconego mu czasu.
Jeśli agorafobia nie jest leczona, znacznie wzrasta ryzyko rozwoju zaburzeń lękowych, depresji, narkomanii lub alkoholizmu.
Agorafobia to poważny problem psychologiczny we współczesnym społeczeństwie. Dorasta pokolenie dzieci dorastających za monitorami komputerów, laptopów, tabletów. Dla nich zwykły bezpieczny świat znajduje się po drugiej stronie ekranu, a za oknami mieszkania świat jest niezrozumiały, agresywny i wrogi. Preferowana jest komunikacja zbliżeniowa przez komunikatory internetowe, sieci społecznościowe, czaty. W obecnych czasach wszystko można zamawiać w sklepach internetowych z dostawą do domu. Coraz więcej osób decyduje się na pracę w domu przez internet. Wszystko to minimalizuje potrzebę wychodzenia z domu i może stanowić poważny warunek wstępny rozwoju masowej agorafobii w przyszłości.
Katalog chorób