Nieme niedokrwienie mięśnia sercowego objawy leczenie

Nieme niedokrwienie mięśnia sercowego czasem zwane bezbolesnym, cichym niedokrwienie mięśnia sercowego to tymczasowe naruszenie krążenia krwi w mięśniu sercowym i metabolizmu, w którym nie ma ataku bólu, dyskomfortu w klatce piersiowej i zaburzeń rytmu serca. Ta choroba może być niezależna lub objawiać się w połączeniu z innymi chorobami serca.

Brak bólu w rozwoju niedokrwienia mięśnia sercowego u współczesnych ludzi jest tak powszechny, że kardiolodzy na całym świecie radzą wszystkim bez wyjątku okresowe sprawdzanie funkcjonalności serca u specjalisty i poddawanie się testom z aktywnością fizyczną. Szczególnie warto zwrócić uwagę na swoje zdrowie dla osób, które ukończyły 45 rok życia, mają historię chorób układu krążenia oraz tych, których bliscy krewni cierpią na choroby serca. Ponadto przed rozpoczęciem intensywnych programów treningu fizycznego konieczne jest badanie przez kardiologa.

Przyczyny choroby niedokrwiennej serca

Czynniki zwiększające ryzyko rozwoju chorób serca, w tym bezobjawowego niedokrwienia, to:

• Miażdżyca - choroba wywoływana przez blaszki cholesterolowe gromadzące się na ścianach tętnic;

• Wysokie ciśnienie krwi;

• Dziedziczność;

• Cukrzyca;

• Otyłość, niedożywienie;

• Palenie;

• Częsty stres psycho-emocjonalny;

• Hipodynamia;

• Częsty stres, agresywny charakter;

• Starszy wiek.

Połączenie kilku czynników znacząco zwiększa ryzyko rozwoju bezobjawowego niedokrwienia mięśnia sercowego.

Przy niemej postaci niedokrwienia mięśnia sercowego badanie pacjentów często ujawnia już wyraźną miażdżycę naczyń wieńcowych, która objawia się ich zwężeniem o 50-70% lub więcej. Zmiany te mogą pozostać niezauważone przez długi czas i są odkrywane przypadkowo dopiero podczas EKG lub innych badań serca.

 Nieme niedokrwienie mięśnia sercowego często występuje w stanach i chorobach, które prowadzą do zmniejszenia wrażliwości zakończeń nerwowych: w cukrzycy, nadciśnieniu tętniczym u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów nadużywających alkoholu i dymu itp.

Istnieją dwie główne formy niemego niedokrwienia mięśnia sercowego:

• Kompletna niema postać niedokrwienia - ból nigdy nie występuje;

• Niema postać niedokrwienia z epizodami bólu – ból występuje sporadycznie.

Pierwszą postać obserwuje się u osób, które nigdy wcześniej nie cierpiały na ataki dusznicy bolesnej. Druga postać u osób po przebytym zawale mięśnia sercowego lub cierpiących na niestabilną lub stabilną dusznicę bolesną.

Podstępność niemego niedokrwienia polega na absolutnej bezbolesności jego epizodów. Istnieją tylko dwa wskaźniki, według których pacjent lub lekarz może podejrzewać obecność choroby: zdiagnozowana dusznica bolesna, choroba wieńcowa lub zawał mięśnia sercowego w wywiadzie i bezpośrednie wykrycie MIH podczas profilaktycznego badania czynności serca z utrwaleniem charakterystycznych zmian na kardiogram. W 70% przypadków możemy mówić o istnieniu cichego niedokrwienia u pacjentów po zawale serca lub po chorobie wieńcowej. Prawie wszyscy tacy pacjenci mają 4 bezbolesne ataki na każdy atak, któremu towarzyszy ból.

Czasami można podejrzewać chorobę na podstawie takich ogólnych objawów:

• Zmiany pulsu - przyspieszenie, spowolnienie, arytmia; 

• Ból lub drętwienie lewej ręki; 

• Obniżenie ciśnienia krwi; 

• Duszność; 

• Pojawienie się sinicy skóry.

W celu szybkiego wykrycia niemych postaci niedokrwienia mięśnia sercowego zaleca się regularne badania profilaktyczne, w tym EKG. Jak często należy przeprowadzać takie badanie? Wskaźnik ten zależy od warunków pracy, ryzyka zawodowego i wieku pacjenta:

Jeśli istnieje podejrzenie niemego przebiegu niedokrwienia mięśnia sercowego, pacjentowi można przepisać następujące metody badania:

• Analizy kliniczne moczu i krwi;

• Biochemiczne badanie krwi (z obowiązkowym badaniem widma lipidów, AST, CPK, ALT, mioglobiny itp.);

• EKG (normalne iz testami wysiłkowymi – ergometria na bieżni i rowerze);

• EKG holterowskie;

• Echo-KG (normalne i z testami wysiłkowymi).

W razie potrzeby wykonywane są dodatkowe badania:

• Angiografia wieńcowa;

• CT serca z kontrastem;

• MSCT;

• Scyntygrafia mięśnia sercowego.

Brak bólu w „cichym” niedokrwieniu mięśnia sercowego nie oznacza, że ​​pacjent nie musi być leczony. Leczenie w takich przypadkach określają dane z badań diagnostycznych.

Podczas wykrywania niedokrwienia mięśnia sercowego pacjentowi zaleca się ograniczenie aktywności psychoemocjonalnej i fizycznej. Jednocześnie musi utrzymywać wystarczającą aktywność fizyczną. Intensywność dopuszczalnej aktywności fizycznej w takich przypadkach ustala lekarz indywidualnie.

Pacjenci z niedokrwieniem mięśnia sercowego muszą ponownie przemyśleć zasady układania swojego jadłospisu. Dieta powinna być ukierunkowana na normalizację metabolizmu węglowodanów i tłuszczów. Aby to zrobić, musisz zmniejszyć spożycie węglowodanów i tłuszczów zwierzęcych. W diecie powinny znaleźć się również ryby, świeże warzywa i owoce. W przypadku pacjentów otyłych, oprócz przestrzegania tych zasad żywieniowych, zaleca się dietę odchudzającą, co oznacza zmniejszenie objętości i kaloryczności pokarmu.

Ponadto wszystkim pacjentom z niedokrwieniem mięśnia sercowego zaleca się zrezygnowanie ze złych nawyków.

Przyjmowanie leków na niemy przebieg niedokrwienia mięśnia sercowego jest obowiązkowe. Wybór określonych środków opiera się na zasadach leczenia choroby niedokrwiennej serca i jest ustalany indywidualnie dla każdego pacjenta, w zależności od wyników badań diagnostycznych.

Nieleczone nieme niedokrwienie mięśnia sercowego może prowadzić do niepełnosprawności pacjenta i zakończyć się nagłą śmiercią wieńcową.