Nadpotliwość to choroba, której towarzyszy zwiększone pocenie się w całym ciele lub w niektórych jego obszarach. Częściej występują lokalne formy stanu pocenia. Przy takiej nadpotliwości nadmierna potliwość występuje głównie w okolicach dłoni, stóp, pod pachami i dużych fałdach skóry.
Objawy nadpotliwość są nie tylko nieprzyjemne z fizycznego punktu widzenia, ale także powodują wyraźny dyskomfort emocjonalny. Często pacjenci z nadpotliwością znacznie ograniczają się w komunikacji, odmawiają publicznego wypowiadania się, a często nawet nie podają sobie rąk podczas spotkań ze znajomymi, ponieważ są zawstydzeni ciągle mokrymi dłońmi.
Człowiek w 70% składa się z wody, a pot jest funkcjonalnym płynem ludzkiego ciała. Gruczoły potowe nieustannie wydzielają wodnisty sekret, który jest przejawem funkcji życiowej: zapewnienia równowagi wodno-elektrolitowej, termoregulacji i usuwania toksyn z organizmu. Jednak przypadki nadmiernej potliwości są chorobą nazywaną „nadpotliwością”.
Przy tej chorobie występuje obfite pocenie się, nie spowodowane żadnymi obiektywnymi czynnikami: wysoką aktywnością fizyczną osoby, temperaturą otoczenia, podnieceniem itp.
Nadmierne pocenie się może być powszechne. W tym przypadku pocenie obserwuje się na całej powierzchni ciała i często towarzyszy zaburzeniom czynnościowym w układzie hormonalnym lub nerwowym, a także wielu chorobom zakaźnym.
W zależności od miejsca manifestacji rozróżnia się następujące formy takiej zwiększonej potliwości:
-
Nadpotliwość pach
-
Nadpotliwość dłoni
-
Nadpotliwość stóp
-
Nadpotliwość twarzy
-
Nadpotliwość pachwinowo-kroczowa
Nadpotliwość może być również:
-
Sezonowa - pojawiający się tylko w ciepłym sezonie
-
Stała - występująca niezależnie od temperatury powietrza
-
Okresowa - ta choroba charakteryzuje się zmianami w zaostrzeniach i remisji.
Przyczyny zwiększonej potliwości: rodzaje nadpotliwości
Do chwili obecnej nie ma ustaleń, dlaczego gruczoły potowe zaczynają wytwarzać nadmiar potu. Ponadto niektórzy eksperci wcale nie uważają nadmiernej potliwości za niezależną chorobę, ale postrzegają ją jako reakcję organizmu na zachodzące w nim procesy chorobowe.
Istnieje jednak jednomyślna opinia, że następujące czynniki mogą powodować zwiększoną potliwość:
-
Choroby endokrynologiczne (hipoglikemia, cukrzyca, tyreotoksykoza);
-
Klimakterium;
-
Guz hormonalnie czynny (guz chromochłonny, insulinoma);
-
Zatrucie organizmu;
-
Pobudzenie emocjonalne lub stres;
-
Rozwój zespołu z powodu resekcji żołądka;
-
Choroby zakaźne (gruźlica, bruceloza);
-
Poprzedni udar i inne choroby neurologiczne;
-
Genetyczne predyspozycje.
Nadmierna potliwość może być również spowodowana takimi czynnikami, jak:
-
Zła higiena osobista
-
Ciągłe noszenie rzeczy syntetycznych
-
Zbyt ciepłe ubrania
Nadpotliwość objawy
Obraz kliniczny charakteryzuje się następującymi objawami:
-
Nieprzyjemny zapach ciała;
-
Mokre plamy na odzieży;
-
Mokra skóra;
-
Nieprzyjemny zapach stóp i butów.
Choroba utrudnia uprawianie sportów, które wiążą się z kontaktem ze sprzętem (tenis, siatkówka, koszykówka), prowadzeniem samochodu i może stać się ograniczeniem w aktywności zawodowej – to problem stomatologów, pianistów, sekretarek, sprzedawców.
Obecność nadpotliwości przyczynia się do rozwoju infekcji grzybiczych – grzyby łatwo osadzają się na skórze zmiękczonej pod wpływem potu o zmienionej kwasowości. Nieprzestrzeganie zasad higieny, niewłaściwy dobór butów, noszenie odzieży syntetycznej lub butów gumowych, płaskostopie może wywołać chorobę.
Nadpotliwość rozpoznanie
Do wykrywania nadpotliwości stosuje się również szereg metod diagnostycznych.
Pomiędzy nimi:
-
Test jodowo-skrobiowy. Polega na nałożeniu roztworu jodu na określone partie ciała, przypudrowaniu krochmalu krochmal i obserwowaniu. Kiedy pojawia się pot, reaguje jod. Lekarz znajduje na ciele czarne plamy
-
Grawimetria. W wyniku diagnozy określa się obecność nadmiernej potliwości oraz średnią ilość wydzielanego potu. Badanie polega na osuszeniu powierzchni skóry bibułą filtracyjną. Papier jest następnie ważony. Szybkość pocenia się wyraża się w mg/min.
-
Metoda chromatograficzna. Badanie to pozwala określić zawartość nienasyconych kwasów tłuszczowych w pocie. Do analizy pobierana jest próbka potu. Jest badany w laboratorium przy użyciu nowoczesnego sprzętu. Diagnozę przeprowadza się w celu ustalenia trafnej diagnozy i opracowania odpowiedniej taktyki leczenia.
Diagnoza obejmuje następujące badania laboratoryjne i instrumentalne:
-
Ogólna analiza krwi
-
Zawartość cukru we krwi
-
Analiza moczu
-
Prześwietlenie czaszki
-
Badania u kardiologia
W celu pełnego zbadania pacjenta można przepisać inne testy. Potrzeba kompleksowej diagnostyki wynika z faktu, że nadmierne pocenie się, którego leczenie należy w większości przypadków przeprowadzić, może być jedynie oznaką zaburzeń w funkcjonowaniu narządów układu sercowo-naczyniowego, nerwowego i innych.
Leczenie nadpotliwości
Wybór podejścia do leczenia dokonywany jest na podstawie wyników testów i badań. Głównym zadaniem lekarza jest określenie pierwotnej lub wtórnej manifestacji w poszukiwaniu choroby, która może wywołać przyczyny choroby. W przypadku wtórnej nadpotliwości ważne jest, aby skoncentrować się na leczeniu choroby, która ją generuje, co wykluczy chorobę jako objaw. Podczas diagnozy lekarze wykluczają procesy skórne, sercowo-naczyniowe, zakaźne, choroby nerek, choroby endokrynologiczne, onkologię, które mogą być przyczyną nadmiernej potliwości.
Leczenie odbywa się na kilka sposobów: medyczny, chirurgiczny, iniekcyjny i inne.
Na pierwszym etapie ważne jest przeanalizowanie nawyków, poziomu higieny, stylu życia, odżywiania, garderoby osoby. Lekarz udziela zaleceń dotyczących zmiany stylu życia i formułuje nową dietę. Stosując się do zaleceń specjalisty, często można uniknąć objawów nadmiernej potliwości bez uciekania się do zastrzyków i operacji.
Jeśli nie udało się rozwiązać problemu poprzez zmianę stylu życia, lekarz ucieka się do leczenia odwykowego - stosowania leków ogólnych i lokalnych. Z reguły jest przepisywany na uogólnioną nadpotliwość (w tym wtórną).
Do leczenia stosuje się:
-
Blokery kanału wapniowego;
-
Środki wpływające na procesy neuroprzekaźników obwodowych;
-
Leki psychotropowe - środki uspokajające i uspokajające (jeśli przyczyna nadmiernej potliwości leży w sferze emocji).
W przypadku miejscowej nadpotliwości duże znaczenie mają nie tylko preparaty doustne, ale także lokalne środki zaradcze. W tym celu stosuje się antyperspiranty, które zatykają i zwężają kanaliki potowe (zawierają formaldehyd, sole glinu, cynku, chromu, kwasu salicylowego), napary, wywary, żele, pudry, płyny do nacierania, kąpiele stóp. Najskuteczniejsze preparaty z formaldehydem.
Leczenie operacyjne nadpotliwości polega na wykonaniu operacji na tułowiu współczulnym. Operacja odbywa się w znieczuleniu. Chirurg wykonuje nakłucie w klatce piersiowej pod pachą, wkłada cienką rurkę z kamerą, za pomocą której kontroluje dalszą pracę. W pobliżu organizowane są dwa podobne nakłucia o długości 0,5 cm, przez które za pomocą instrumentów prądowych o wysokiej częstotliwości krzyżuje się pień współczulny we właściwym miejscu. Po operacji może wystąpić wzrost pocenia się w innych obszarach.
Jedną z najbardziej skutecznych, bezpiecznych i długotrwałych metod leczenia nadmiernej potliwości są domięśniowe zastrzyki z botoksu lub Dysport. Nadają się do wszystkich obszarów spoconych w miejscowej nadpotliwości. Leki blokują zazwojowe nerwy współczulne, co zatrzymuje pocenie się w tych obszarach na 6-8 miesięcy.
Botox podaje się we wstrzyknięciu do wstępnie leczonej i zaznaczonej skóry. Specjalista stosuje krem znieczulający. Przed zabiegiem wykonywany jest test Minor, który pozwala określić stopień nadmiernej potliwości i obliczyć dawkę. Zastrzyki podczas zabiegu wykonuje się cienką igłą na głębokość 3 mm. Zabieg trwa nieco krócej niż godzinę, a sam proces iniekcji zajmuje nie więcej niż 10 minut. Zarówno Botox, jak i Dysport zawierają toksynę botulinową i nieznacznie się różnią. Specjalista dobiera lek do leczenia nadpotliwości według indywidualnych wskazań.
Zapobieganie nadpotliwości
W zapobieganiu nadmiernej potliwości należy wziąć pod uwagę i wyeliminować czynniki, które ją wywołują.
Aby zmniejszyć ryzyko nadmiernej potliwości, należy:
-
Uważnie przestrzegaj zasad higieny. Ważne jest regularne branie prysznica i stosowanie bezpiecznych detergentów z minimalną ilością substancji zapachowych, stabilizatorów i innych agresywnych substancji.
-
Rzuć palenie tytoniu, picie alkoholu
-
Odżywiaj się prawidło. Jeśli masz skłonność do nadmiernego pocenia się, unikaj tłustych, smażonych, wędzonych i słonych potraw.
-
Wybierz odpowiednie ubrania i buty. Kupuj luźne przedmioty wykonane z naturalnych tkanin
-
Regularnie zażywaj witaminy
-
Używaj antyperspirantów