Czym są wirusowe gorączki krwotoczne

Wirusowe gorączki krwotoczne Viral hemorrhagic fevers (VHFs) stanowią grupę chorób wywoływanych przez różne rodziny wirusów. Określenie to odnosi się do stanu, który poważnie wpływa na wiele układów organizmu, uszkadza cały układ sercowo-naczyniowy i ogranicza zdolność organizmu do prawidłowego funkcjonowania. Objawy tego rodzaju schorzenia mogą być zróżnicowane, lecz często obejmują krwawienia lub krwotoki. Niekiedy wirusowe gorączki krwotoczne powodują łagodne dolegliwości, ale istnieją również odmiany, które stanowią poważne zagrożenie dla życia. Niestety większość tych chorób nie posiada skutecznego lekarstwa ani szczepionki.

Chociaż wirusowe gorączki krwotoczne wywoływane są przez różne rodziny wirusów, łączy je kilka wspólnych cech:

Są to wirusy RNA, co oznacza, że ich materiałem genetycznym jest kwas rybonukleinowy (RNA). Ze względu na taką budowę są one najczęstszą przyczyną występowania chorób u ludzi, gdyż wirusy RNA mutują w szybkim tempie.

Ich powierzchnię pokrywa lub otacza warstwa lipoprotein, co ułatwia ich niszczenie za pomocą metod fizycznych (np. ciepło, światło słoneczne, promieniowanie gamma) oraz chemicznych (wybielacze, detergenty, rozpuszczalniki).

Występują naturalnie w populacjach zwierząt lub owadów, nazywanych populacjami żywicieli, i zazwyczaj ograniczają się do konkretnych obszarów geograficznych, w których zamieszkują te gatunki żywicieli.

Przenoszą się na ludzi, gdy dana osoba ma kontakt z zakażonym zwierzęciem lub owadem żywicielem. Po początkowym przeniesieniu się na populację ludzką, niektóre wirusy VHF mogą się dalej rozprzestrzeniać między ludźmi.

Wybuchy wirusowych gorączek krwotocznych u ludzi są trudne do uniknięcia, gdyż pojawiają się sporadycznie i nie da się ich łatwo przewidzieć.

Wirusowe gorączki krwotoczne to grupa chorób zakaźnych, które mogą wywołać poważne i potencjalnie życiu zagrażające schorzenia. Charakteryzują się one uszkodzeniem drobnych naczyń krwionośnych, co prowadzi do wycieku płynów oraz trudności w procesie krzepnięcia krwi. W wyniku tego, może wystąpić krwawienie wewnętrzne, które choć zazwyczaj nie stanowi bezpośredniego zagrożenia dla życia, to jednak same choroby są niebezpieczne.

Do najważniejszych wirusowych gorączek krwotocznych należą między innymi:

• Denga

• Ebola

• Lassa

• Marburg

• Żółta febra

Te choroby najczęściej występują w strefach tropikalnych. W Stanach Zjednoczonych osoby dotknięte tymi schorzeniami zazwyczaj niedawno podróżowały do jednego z wymienionych obszarów.

Niestety, nie istnieje uniwersalne lekarstwo na wirusowe gorączki krwotoczne. Jedynie dla niektórych typów tych wirusów opracowano szczepionki. Dopóki nie zostaną stworzone dodatkowe szczepionki, najbardziej skutecznym podejściem jest profilaktyka i zapobieganie zakażeniom.

Wirusowe gorączki krwotoczne są groźnymi chorobami, które mogą przenosić się na ludzi poprzez kontakt z zakażonymi zwierzętami lub owadami. Te wirusy, odpowiedzialne za gorączki krwotoczne, występują w różnych żywicielach, takich jak komary, kleszcze, gryzonie i nietoperze.

Przenoszenie wirusowych gorączek krwotocznych może odbywać się na kilka sposobów. Część z nich jest przekazywana poprzez ukąszenia komarów lub kleszczy, podczas gdy inne rozprzestrzeniają się przez kontakt z zakażonymi płynami ustrojowymi, takimi jak krew, ślina lub nasienie. Istnieją również odmiany, które można złapać przez wdychanie odchodów zakażonych szczurów lub moczu. Niektóre wirusowe gorączki krwotoczne mogą przenosić się między ludźmi. Dlatego ważne jest zachowanie ostrożności i unikanie kontaktu z płynami zakażonych osób.

Jeśli planujesz podróż do obszaru, gdzie występuje szczególna gorączka krwotoczna, istnieje ryzyko zarażenia się. Jednak objawy mogą nie pojawić się od razu, a okres wylęgania wirusa może wynosić od dwóch do 21 dni, w zależności od konkretnego rodzaju wirusa.

Objawy wirusowej gorączki krwotocznej zależą od konkretnej choroby, jednak wczesne symptomy mogą obejmować:

Gorączkę - podwyższoną temperaturę ciała.

Zmęczenie, osłabienie lub ogólne złe samopoczucie.

Zawroty głowy, które mogą powodować dezorientację.

Ból mięśni, kości lub stawów.

Nudności i wymioty, które mogą prowadzić do odwodnienia organizmu.

Biegunkę, co może dodatkowo osłabić pacjenta.

Wirusowe gorączki krwotoczne mogą być niezwykle niebezpieczne, a w niektórych przypadkach mogą zagrażać życiu. W bardziej zaawansowanych stadiach choroby mogą występować poważniejsze objawy, takie jak:

Krwawienie pod skórą, w narządach wewnętrznych, z ust, oczu lub uszu, co może wskazywać na upośledzenie krzepnięcia krwi.

Wadliwe działanie układu nerwowego, prowadzące do zaburzeń neurologicznych.

Śpiączka, stan zagrożenia życia, w którym pacjent nie reaguje na bodźce.

Delirium, czyli stan dezorientacji i zaburzeń świadomości.

Niewydolność nerek, prowadząca do zaburzeń w wydalaniu substancji toksycznych z organizmu.

Niewydolność oddechowa, gdy płuca nie są w stanie dostarczyć wystarczającej ilości tlenu do krwi.

Niewydolność wątroby, co może wpływać na prawidłowe funkcjonowanie całego organizmu.

Wirusowe gorączki krwotoczne rozpoznanie

Diagnoza   wirusowych gorączek krwotocznych stanowi duże wyzwanie, szczególnie w rejonach niebędących terenami endemicznymi dla tej choroby, gdyż konieczne jest rozpoznanie w początkowym stadium, jeszcze przed pojawieniem się objawów zaburzeń krzepnięcia. Istotną rolę w procesie diagnozy odgrywa szczegółowy wywiad z pacjentem, uwzględniający dane epidemiologiczne, takie jak niedawne podróże oraz kontakt z osobami, które mogą stanowić potencjalne źródło zakażenia. Warto odróżniać to schorzenie od innych jednostek chorobowych, takich jak zakażenie HIV, leptospiroza, malaria, dur brzuszny, tocznia rumieniowata układowa czy nowotwory złośliwe.

Podczas diagnostyki gorączki krwotocznej, już na wczesnym etapie, przeprowadza się badania krwi, takie jak pełna morfologia, badania układu krzepnięcia oraz testy wątrobowe (oceniające aktywność aminotransferazy alaninowej i asparaginianowej, gamma-glutamylotranspeptydazy, fosfatazy zasadowej oraz stężenie bilirubiny). Dodatkowo, mierzy się poziom CRP i prokalcytoniny. W diagnostyce niezbędne są również badania mikrobiologiczne, takie jak posiew krwi i moczu, jak również badanie ogólne moczu i RTG klatki piersiowej. Rozpoznanie możliwe jest po ustaleniu czynnika etiologicznego gorączki krwotocznej, co osiągnięte może być poprzez dodatni wynik powtarzanych badań serologicznych (wykrywających obecność przeciwciał przeciwko specyficznym wirusom) lub, częściej, poprzez wyizolowanie wirusa za pomocą badań molekularnych (RT-PCR).

Wirusowe gorączki krwotoczne leczenie

Pacjenci cierpiący na gorączkę krwotoczną wymagają hospitalizacji. Zalecane jest utrzymanie spoczynku w łóżku oraz stosowanie półpłynnej, wysokokalorycznej i lekkostrawnej diety, bogatej w witaminy, zwłaszcza witaminy C i B. Należy sięgać po wywary warzywne, soki owocowe i jagodowe oraz napary z dzikiej róży i napoje owocowe. Dodatkowo, terapia witaminowa jest ważnym elementem leczenia i obejmuje przyjmowanie witaminy C oraz R. Przez cztery dni pacjentom podawany jest również preparat witaminy K.

W przypadku gorączki krwotocznej stosuje się także dożylne podawanie roztworu glukozy, a także przeprowadza się transfuzje krwi w małych porcjach. Wprowadza się również preparaty żelaza oraz preparaty oparte na wodnym ekstrakcie z wątroby bydła. Kompleksowa terapia obejmuje także stosowanie leków przeciwhistaminowych. Pacjenci są wypisywani ze szpitala po całkowitym wyzdrowieniu klinicznym i następnie są obserwowani przez pewien czas w trybie ambulatoryjnym.

Wirusowe gorączki krwotoczne rokowanie zapobieganie

Rokowanie w przypadku gorączki krwotocznej zależy od ciężkości przebiegu choroby. W niektórych sytuacjach może dojść do rozwoju stanów terminalnych, które kończą się śmiercią, jednak w większości przypadków, przy wczesnej pomocy medycznej, rokowanie jest pomyślne, a infekcja kończy się wyzdrowieniem.

Aby zapobiegać gorączce krwotocznej, konieczne jest podjęcie odpowiednich działań w celu eliminacji nosicieli infekcji oraz zapobiegania ukąszeniom owadów. W rejonach, gdzie infekcja jest szeroko rozpowszechniona, miejsca poddane kolonizacji przez krwiopijne owady, takie jak komary i kleszcze, są dokładnie czyszczone. W przypadku obszarów zagrożonych epidemią zaleca się noszenie obcisłych ubrań, butów, rękawiczek, a także stosowanie specjalnych kombinezonów i masek przeciwko komarom podczas przebywania w lesie. Dodatkowo, warto sięgnąć po środki odstraszające owady.