Co to jest nomofobia, nomophobia

Nomofobia, nomophobia z ang. no mobile phone phobia to strach użytkownika przed pozostaniem bez telefonu komórkowego, poprzez zgubienie, pozostawienie w miejscu, o którym zapomniał lub popsuciu się. Osoba cierpiąca na nomofobię nie może obejść się bez telefonu przez jeden dzień. Jeśli telefon zostanie przypadkowo zapomniany w domu, osoba zaczyna się denerwować i wydaje mu się, że cały dzień minął na próżno. Osoba cierpiąca na nomofobię nie rozstaje się z telefonem, nieustannie pisze SMS-y, sprawdza pocztę, czy nie ma nowych listów, a w wolnym czasie komunikuje się ze znajomymi o niczym. Na przykład w Berlinie bardzo rzadko można spotkać osobę bez telefonu. Ponieważ prawie każdy nie odstawia telefonu na pół godziny lub dłużej, aby porozmawiać z drugą osobą, łatwiej jest im rozmawiać przez telefon niż spotykać się i rozmawiać na ulicy.

Główną przyczyną nomofobii jest obawa człowieka przed pozostaniem bezradnym, przed pozostaniem w izolacji od całego społeczeństwa. Wielu nomofobów twierdzi, że wysyła sto wiadomości dziennie, chociaż zajmuje to dużo czasu.

Nomofobia to młoda choroba, która powstała, gdy telefony komórkowe były już dostępne dla większości mieszkańców planety.

Jakie są przyczyny nomofobii.

Lęk przed bezradnością lub izolacją od świata zewnętrznego, gdy brakuje telefonu komórkowego. Gdy tylko budki telefoniczne odeszły do ​​lamusa, telefony stały się nie tylko naszymi stałymi towarzyszami - całkowicie nas ujarzmiły. I jeśli wcześniej brak łączności ze światem był zjawiskiem zupełnie naturalnym, dziś prowadzi do paniki – nie ma możliwości wezwania pomocy, nie ma łączności z bliskimi i przyjaciółmi, nie ma nawet zegara i kalendarza. Co możemy powiedzieć o Internecie w smartfonach, e-bookach, grach itp.

Reklama. Dorośli wciąż są w stanie oprzeć się napływowi niepotrzebnych informacji, ale nieukształtowana psychika dzieci nie pozwala im odfiltrować tego, co niepotrzebne i konieczne. Co więcej, im bardziej dyskretna jest reklama (filmy, bajki, gwiazdy sportu, show-biznesu itp.), tym mocniej w głowie dziecka utrwala się przekonanie, że życie bez telefonu jest niemożliwe, że „skóra i kości” to standard uroda, że ​​palenie jest fajne, a butelka whisky powinna zawsze znajdować się w domowym barze. Jeśli chodzi o tatusiów i mamy, to na nich mają wpływ liczne promocje, bajeczne rabaty, „wielofunkcyjność”, moda itp.

Strach przed samotnością. Samowystarczalność, jako zjawisko stopniowo odchodzi w zapomnienie. A współczesne młode pokolenie błędnie uważa za samowystarczalność możliwość przebywania przez długi czas samotnie w otoczeniu telefonów komórkowych, tabletów i laptopów. 

Ile osób jest w stanie przeżyć, chociaż jeden dzień bez nowoczesnych środków komunikacji? 

Według trwających eksperymentów nie więcej niż 10 procent ludzi wytrzymuje to „piekło”. Czemu? Wydawać by się mogło, że trudno jest spędzić dzień w prawdziwie normalnym życiu, zostawiając gadżety. Nie ma, do kogo wysłać wiadomości, nikt nie dzwoni, nikt nie wysyła listów na „pocztę” i nie korzysta z komunikatorów, przychodzi uczucie bezużyteczności, a po nim pustka i paniczny lęk przed samotnością. Jakbyś został wyrzucony na bezludną wyspę, twój krzyk niesie wiatr, a jedynym, który cię słyszy, jesteś ty sam.

Iluzja towarzyskości i bezkarności. W prawdziwym życiu człowiek praktycznie nie ma przyjaciół, komunikuje się z kimkolwiek niezwykle rzadko, jest zamknięty, lakoniczny i być może ma wiele kompleksów. Telefon to jeden ze sposobów, by poczuć się potrzebnym, ignorując wszelkie bariery związane z prawdziwym życiem. Fora, portale społecznościowe itp. W Internecie możesz być kimkolwiek, możesz ignorować zasady przyzwoitości, nie powstrzymywać emocji, nie czuć się winnym. Z pomocą samych SMS-ów nawiązują romanse, zrywają związki, przekraczają te granice, których w rzeczywistości nie miałyby odwagi przekroczyć.

O nomofobii można mówić, jeśli…

• Jesteś podekscytowany i zdenerwowany, gdy nie możesz znaleźć swojego telefonu komórkowego.

• Czujesz złość, panikę i zbliżającą się histerię, przyspieszony puls i zawroty głowy, gdy zgubisz telefon.

• Uczucie dyskomfortu, drżenie rąk i utrata kontroli nad sobą nie opuszczają Cię, dopóki telefon nie zostanie odnaleziony.

• Uczucie niepokoju nie znika, nawet, jeśli spędzisz 10 minut bez telefonu.

• Na imprezie (ważne spotkanie, lekcja itp.) ciągle patrzysz na telefon, sprawdzasz pocztę i pogodę.

• Nie chcesz wyłączyć telefonu, nawet w miejscu, które tego wymaga.

• Telefon zabierasz ze sobą na odpoczynek, na plażę, do ogrodu, do samochodu (jazda), do sklepu, który jest oddalony o 2 minuty, do łazienki, do toalety i na noc pod poduszkę.

• Jeśli SMS lub telefon nadejdzie, gdy przechodzisz przez ulicę, mimo niebezpieczeństwa wyciągasz telefon.

• Boisz się, że bateria Twojego telefonu się wyczerpie, a nawet nosisz ze sobą ładowarkę w takim przypadku.

• Stale sprawdzasz, czy przyszedł nowy SMS lub list, czy nie ma nieodebranych połączeń.

• Boisz się, że nagle zabraknie Ci pieniędzy na koncie.

• Nieustannie śledzisz wszelkie nowinki ze świata technologii mobilnych, aktualizujesz sam telefon, dbasz o urodę etui, kupujesz różne akcesoria (etui, breloczki, liny itp.).

• Regularnie pobierasz zdjęcia, gry i programy, zmieniasz dzwonki i ustawienia.

Nomofobia uznawana jest przez ekspertów na świecie za uzależnienie podobne do alkoholizmu, narkomanii czy hazardu. Jest nawet wpisany na listę programów rehabilitacyjnych w wielu ośrodkach pomocy osobom uzależnionym.

Oczywiście uzależnienie od telefonu nie uszkodzi wątroby ani nie zaatakuje płuc, ale jego „toksyczny” wpływ rozciąga się na świadomość człowieka i jego relacje z prawdziwym światem. Nie wspominając o konsekwencjach promieniowania elektromagnetycznego z dowolnego telefonu komórkowego:

• Zmiany na poziomie komórkowym aż do pojawienia się guzów.

• Utrata pamięci.

• Bóle głowy, drażliwość.

• Zmniejszona odporność.

• Niekorzystny wpływ na pracę układu hormonalnego i sercowo-naczyniowego.

• Zmniejszona widoczność.

• Naruszenie naturalnej przemiany faz snu.

• Spadek ciśnienia.

Warto również zauważyć, że rozmawianie przez komórkę podczas burzy jest niezwykle niebezpieczne dla życia. Telefon jest idealnym przewodnikiem do rozładowywania prądu. Zaleca się całkowite wyłączenie go podczas burzy na zewnątrz.

Telefon zagraża życiu, nawet, jeśli rozmawiasz przez niego podczas prowadzenia samochodu.

W jakim przypadku należy podejrzewać nomofobię i zgłosić się do lekarza.

Psychiczne uzależnienie od telefonu jest uważane za śmiertelne i wymaga leczenia, jeśli masz wszystkie (lub niektóre) objawy nomofobii, do której możesz dodać jeszcze jeden (już bardzo poważny) objaw uzależnienia - halucynacje dźwiękowe. Są iluzją dźwięku dzwonka lub sms-a, gdy telefon w rzeczywistości nie dzwoni lub jest całkowicie wyłączony.

Nomofobia nie jest nieszkodliwym nawykiem, jak wielu błędnie uważa. Może stać się bardzo poważną chorobą psychiczną, którą trzeba będzie leczyć metodami medycznymi.

Jak leczyć zapobiegać nomofobii.

Zadaj sobie pytanie - czy Twój telefon jest Ci tak potrzebny, że nawet 20 minut nie jesteś w stanie bez niego żyć? Najprawdopodobniej nic złego się nie stanie.

Zacznij od małego – przestań nosić telefon po mieszkaniu. Będziesz zaskoczony, ale jeśli pobiegniesz do sklepu bez telefonu komórkowego, to po powrocie do domu nie znajdziesz w nim stu nieodebranych połączeń.

Zabrania się spania z telefonem pod poduszką. Po pierwsze, przed pójściem spać, mózg powinien odpocząć. Po drugie, promieniowanie, które wyłapujesz spod poduszki w nocy, nie może być porównywane z twoim niepokojem, – „co jeśli ktoś zadzwoni”. Zadbaj o swoje zdrowie.

Rozmawiaj przez telefon tylko w nagłych przypadkach. Np., jeśli potrzebujesz wezwać pomoc, poinformować o ważnym spotkaniu itp. Mów krótko i szybko - tylko służbowo. Codziennie wyłączaj telefon podczas odpoczynku. Wróciłem z pracy i wyłączyłem. Masz czas na relaks, obiad z rodziną, obejrzenie nowej komedii, w końcu futbol. „I niech cały świat czeka!”.

Na wakacjach włączaj telefon tylko w wyjątkowych sytuacjach.

Wychodź częściej w miejsca, gdzie nie ma „strefy zasięgu”. Las, góry, jeziora itp.

Nie używaj telefonu do łączenia się z Internetem - tylko do komunikowania się.

Nie kupuj telefonów dla małych dzieci. Nie pozbawiajcie swoich pociech dzieciństwa i radości komunikowania się ze światem zewnętrznym. Przyzwyczaj swoje dzieci do prawdziwego życia i prawdziwej komunikacji. Do czytania książek, a nie blogów w sieci. Nawet, jeśli nie znalazłeś żadnych objawów nomofobii, zwróć uwagę na obfitość gadżetów w swoim życiu i wyciągnij własne wnioski.