Padaczka u dorosłych dzieci objawy rozpoznanie leczenie

Objawy padaczki

Przed atakiem epilepsji, chory może zachowywać się nietypowo. Fachowo ten stan nazywa się aura, jest to potwierdzony medycznie stan mózgu, w którym rozpoczyna się atak padaczki.

Chory jest wpółprzytomny i częściowo świadomy, dla innych osób w otoczeniu objawia się to w formie: pustego spojrzenia, żucia ustami, gmerania w ubraniu, spacerowaniu, drżeniu ciała, dezorientacji w wymowie. W tym samym czasie, umysł chorego na epilepsję doświadcza stanu nazywanego aurą.

Napady częściowe (ogniskowe)

Te stany występują, gdy niewielki obszar mózgu jest zaangażowany w patologiczne nadmierne pobudzenie.

Proste napady częściowe charakteryzują się zachowaną świadomością i trwają tylko 1-2 minuty. W zależności od lokalizacji patologicznego ogniska osoba czuje:

• nagłe wahania nastroju bez wyraźnego powodu;

• lekkie drganie określonej części ciała;

• uczucie déjà vu;

• halucynacje: światła przed oczami, niezrozumiałe dźwięki itp.;

• parestezja: uczucie mrowienia lub pełzania w dowolnej części ciała;

• trudności w wymowie lub zrozumieniu słów;

• mogą wystąpić nudności;

• zmiana tętna itp.

Złożone ataki charakteryzują się bardziej wyraźnymi objawami i często wpływają na świadomość i myślenie. Człowiek może:

• stracić przytomność na 1-2 minuty;

• bez sensu patrzeć w dal;

• krzyczeć, płakać, śmiać się bez wyraźnego powodu;

• stale powtarzaj jakiekolwiek słowa lub czynności (żucie ustami, chodzenie w kółko itp.).

Z reguły przy złożonym napadzie i przez pewien czas po nim pacjent pozostaje przez chwilę zdezorientowany.

Napady uogólnione

Napady uogólnione to klasyczne objawy epilepsji, o których prawie każdy słyszał. Występują, jeśli ognisko epileptogenne rozprzestrzeniło się na cały mózg. Istnieje kilka form napadów.

• Drgawki toniczne w czasie padaczki. Mięśnie większości ciała (zwłaszcza pleców i kończyn) jednocześnie kurczą się (wzmacniają), pozostają w tym stanie przez 10-20 sekund, a następnie rozluźniają się. Ataki te często występują podczas snu i nie towarzyszy im utrata przytomności.

• Napady kloniczne w czasie padaczki. Rzadko występują w izolacji od innych rodzajów napadów. Objawia się rytmicznym szybkim skurczem i rozluźnieniem mięśni. Ruchu nie można zatrzymać ani opóźnić.

• Drgawki toniczno-kloniczne w czasie padaczki. Ten rodzaj napadu nazywany jest grand mal, co po francusku oznacza „dużą chorobę”. Atak podzielony jest na kilka faz:

  • zwiastuny (aura);

  • drgawki toniczne (20-60 sekund): mięśnie są napięte, osoba krzyczy i upada; w tym czasie jego oddech ustaje, twarz staje się sina, a ciało wygina się w łuk;

  • drgawki kloniczne (2-5 minut): mięśnie ciała zaczynają rytmicznie kurczyć się, osoba uderza o podłogę, z ust wydobywa się piana, często zmieszana z krwią w wyniku ugryzienia języka;

  • rozluźnienie: ustają skurcze, rozluźnienie mięśni, często występuje mimowolne oddawanie moczu lub wypróżnianie; świadomość jest nieobecna przez 15-30 minut.

Po zakończeniu napadu uogólnionego osoba ma uczucie osłabienia, problemy z koordynacją ruchów i zdolnościami motorycznymi przez 1-2 dni. Są związane z niedotlenieniem mózgu.

• Napady atoniczne. Charakteryzują się krótkotrwałym rozluźnieniem mięśni, któremu towarzyszy utrata przytomności i upadek. Atak trwa dosłownie 10-15 sekund, ale po jego zakończeniu pacjent nic nie pamięta.

• Napady miokloniczne. Objawiają się szybkimi skurczami mięśni niektórych części ciała, zwykle rąk lub nóg. Napadowi nie towarzyszy utrata przytomności.

• Nieobecności pacjenta. Drugie określenie napadów to petit mal (drobna choroba). Ten objaw padaczki występuje częściej u dzieci niż u dorosłych i charakteryzuje się krótkotrwałą utratą przytomności. Pacjent zastyga w miejscu, patrzy w pustkę, nie odbiera skierowanej do niego mowy i nie reaguje na nią. Często stanowi towarzyszy mimowolne mruganie oczu, drobne ruchy dłoni lub szczęk. Czas trwania ataku to 10-20 sekund.

Padaczka dziecięca

Padaczka dziecięca ma wiele podstępnych objawów. U noworodków może objawiać się okresowymi skurczami mięśni, które nie przypominają skurczów, częstym odchylaniem głowy do tyłu, złym snem i ogólnym niepokojem. Starsze dzieci mogą cierpieć na napady klasyczne i nieobecności. Napady częściowe są bardziej powszechne:

• ostre bóle głowy, nudności, wymioty;

• krótkie okresy zaburzeń mowy (dziecko nie może wymówić ani jednego słowa);

• koszmary, po których następują krzyki i histeria;

• lunatykowanie itp.